Nkhata Bay, de naam zegt het al, is een baai aan het meer van Malawi. Het water is er bilharzia-vrij. Bilharzia is een klein wormpje dat leeft in stilstaand water en dat door je poriën naar binnen kruipt en vervolgens vitale organen zoals lever en nieren aantast.
Het heeft een incubatietijd van enkele maanden, dus als je het oploopt weet je niet eens dat je het hebt, in het begin.
Deze worm leeft ook in Lake Malawi, dus het leek ons een goed idee om hier ons duikbrevet te gaan halen.

Maandag 16 februari hebben we de hele dag theorie. De wet van Archimedes, Boyles, je hele natuurkundelessen worden hier weer opgerakeld. Ook veel interessante biologische aspecten zoals barstende longen, exploderende vullingen en �wat te doen als je buddy onder water gaat hallucineren.

Maar voordat we de praktijk ingaan: de zwemtest! 10 minuten watertrappelen en vervolgens 200 meter zwemmen.

We zitten in een beetje saaie groep. Allemaal jonge meiden die niets, maar dan ook helemaal niets, te melden hebben. Zitten een beetje zacht te praten en zijn alleen in zichzelf en de dive master Henry geïnteresseerd.

De volgende dag gaan we duiken. Nou ja, onderwater in het pierenbadje, maar het is nu al een bijzondere ervaring om onder water te ademen.

Het water is 28C, de zon schijnt. Schitterende omstandigheden om te duiken. Vanmorgen duiktabellen geleerd. Revival of the wiskundelessen van weleer!

Morgen gaat het echt werk beginnen.

Vanmorgen met mijn buddy Ina geoefend om bij elkaar te ademen (buddy-breathing). Nog een hele klus om je rust te bewaren!

We overnachten bij Africa Bay Backpackers in een simpele hut aan het water. Er lopen vier bewakers over het terrein, gewapend met pijl en boog!
Ze kunnen niet voorkomen dat in één van de hutjes wordt ingebroken.

Het gras wordt door een paar andere mannen gemaaid met machetes, waar de Hutu�s en de Tutsi�s elkaar de hoofden mee insloegen.

Het complex ligt tegen een heuvel en het is er erg gezellig. Er zijn nog maar weinig gasten. Alleen een paar duikstudenten, dus overdag is het helemaal uitgestorven.

Volgens mij gooien ze hier in Afrika niets weg. In Arusha (Tanzania) verkochten ze 2e hands schoenen op de markt (oorspronkelijk uit de Zak van Max?) en gisteravond at een van de bewakers Ina�s bord leeg.

Woensdag 18 februari duiken we voor het eerst écht. 7 meter diep. Geweldige ervaring!

�Vliegen onder water� noemt de instructeur het. Grappig, parachutisten hebben het juist over sky diving.
We doen allerlei oefeningen. Bril af, bril op, buddy breathing, signalen oefenen.
Ook snorkelen we. Nooit verwacht dat dat ook leuk kon zijn.
Het is erg relaxed allemaal, een lazy man�s sport.

Je krijgt er ook ongelooflijk veel dorst, honger en slaap van. Om 21.00 uur liggen we al muurvast te pitten.
 
 
 

We maken twee duiken per dag en leren van alles over riffen, koralen, verschillende soorten vissen.
Gevaarlijke zoals de steenvis. Een steek van dit beest is erger dan je hand in kokend water steken, schijnt.
Of de cone shell, een weekdier dat giftige harpoenen afschiet.
Haaien zijn niet gevaarlijk, haaien zijn mooi en schuw. We moeten even wennen aan het idee.

De instructeurs zijn zeer begaan met de natuur. Zij houden van duiken en willen dat de natuur zo mooi blijft. Leave nothing but bubbles, take nothing but pictures.
Met name het koraal is een grote zorg. Het groeit 5 centimeter per 100 jaar en stropers vegen hele stukken koraal van de bodem om sieraden van te maken die voor grof geld aan toeristen worden verkocht.

Vrijdag 20 februari doen we de grote test. Drie dagen tabellen, sommen, drukveranderingen uit je hoofd leren heeft resultaat: we slagen!
�s Avonds groot feest op de duikschool. Een van de cursisten is jarig en krijgt een bierinfuus: een fles bier door de snorkel naar binnen. Beetje studentenlol, maar wel leuk.

De week daarna doen we de Advanced Diving Course.

Op woensdag 25 februari vertrekken we richting Lilongwe, de hoofdstad van Malawi.

Vannacht is ingebroken in een van de hutjes. Een complete rugzak is door het raam naar buiten getild, terwijl de bewoner lag te slapen. En dat terwijl er vier bewakers met pijl en boog rond lopen!

In het busje is het weer gezellig druk. We sjouwen een loodzware Chief�s chair met ons mee. Een handgemaakte houten stoel met prachtig houtsnijwerk in de rugleuning.

We redden Lilongwe niet in één keer, dus we overnachten in Mzuzu bij (alweer) een Presbyteriaanse kerk.
De volgende ochtend lopen we naar de busmaatschappij om tickets te kopen naar Lilongwe.
We lopen langs een gevangenis, waar een stel gevangenen aan het voetballen is. Eén bewaker slechts: ze hadden zo kunnen ontsnappen.
Een groepje meisjes rent zingend voorbij: dat hadden we ons bij Afrika voorgesteld!