Malawi ligt ingesloten tussen Mozambique, Tanzania en Zambia. Het heeft dus geen eigen kustlijn. Het land is 9x groter dan Nederland en is één van de armste landen ter wereld.

Er is weinig Westerse industrie (alleen de Carlsberg fabriek in Blantyre), maar het leven is er goed. Landbouw en visserij zijn de belangrijkste bron van inkomsten.
De werkeloosheid is hoog. Buiten de �arbeidsbureaus� zitten groepjes mannen in de schaduw te wachten en spelletjes te doen. Soms komt een van de klerken naar buiten met een baan en zoekt de meest geschikte kandidaat uit.
Het aantal banen is gering, dus het wachten meestal vergeefs.

Telefoon is er nauwelijks. Er wonen tien miljoen inwoners, maar alle telefoonnummers zijn 6-cijferig zonder kengetal!
Voor de postkantoren (waar publieke telefoons zijn) staan vaak lange rijen.

De natuur is mooi, maar niet zo spectaculair als de omringende landen. Wat Malawi mooi maakt, zijn de mensen. Er hangt een zeer ontspannen sfeer in het land, onbedorven ook.
De mensen zijn aardig, betrouwbaar, warm.

Vrouwen in gekleurde doeken en manden op het hoofd. De doeken zijn vaak klassiek, maar soms ook met Lady Diana, Nelson Mandela of Michael Jackson erop.
Kinderen oefenen met het lopen met mandjes op het hoofd. Op weg naar school groeten ze je: �Good morning teacher!�. 

Ondernemende jongetjes verkopen zelf getekende ansichtkaarten.

Mannen spelen in groepjes het Bowers� Game. Het verbeeldt de komvormige visnesten op de bodem van Lake Malawi. Het wordt gespeeld op een houten plank, waarin 2x10 holletjes zijn gesneden, waar bonen in liggen.
De bedoeling van het spel is de je de rij van de tegenstander leegt. Het klinkt ingewikkeld en dat is het ook. Als twee spelers goed zijn, hoor je alleen maar het snelle geklik van in de kommetjes vallend bonen.

Het tempo is lekker langzaam en iedereen groet elkaar. En altijd informeer je naar het welzijn van de ander, ook al vraag je de weg of koop je een brood.