De bustocht van Arusha duurt de hele dag. Onderweg passeren we de Kilimanjaro. Toch wel indrukwekkend om de afgeplatte besneeuwde top te zien met links ervan een trillende horizon.

Aan het eind van de middag komen we aan in Tonga, een koloniaal stadje dat vroeger de tweede havenstad van Tanzania was (na Dar Es Salaam).
Nu liggen tientallen schepen op het strand en aan de steigers weg te roesten. In de haven is hoegenaamd geen activiteit meer. 

Vroeger was Tonga hét bloeiende wereldcentrum van de handel in sisal, dat volledig is weggevallen door de ontwikkeling van nylon.
Het is er warm, hoewel een verkoelende bries vanuit de Indische Oceaan op komt zetten.

We nemen onze intrek in Hotel Baldarini, de kamer heeft een balkon met uitzicht op de zee.
De koude douche is erg verfrissend na de stoffige en vermoeiende reis. 
We eten in een restaurant met plastic tafellakens en neonlichten waar een gemiddelde voetbalkantine jaloers op zou zijn. Ik eet vlees (met banaan) en Ina eet vis (met banaan). Erg bijzonder dus. Het smaakt allebei hetzelfde en de banaan smaakt naar aardappel. Het was best lekker, maar wel wat veel. Vreemd idee. Als je vroeger je bord niet leeg at, kreeg je van je moeder te horen �dat de kindertjes in Afrika er dolblij mee zouden zijn�.
Nu zijn we in Afrika en krijg je je bord niet leeg. Wat nu? De straat op, op zoek naar hongerige kindertjes?

We laten de beslissing maar aan de kok.

De volgende dag leggen we de opdrachtkaartjes van de bruiloft op volgorde. Alle gasten hebben een klein kaartje gemaakt met een opdracht, een reistip of levenswijsheid. Het is erg leuk om ze door te lezen.

De dag erna (zondag 8 februari) hebben we lekker geluierd en een paar brieven geschreven.
Dat Tanzania vroeger een Duitse kolonie is geweest, daar zie je niet zoveel meer van terug in het dagelijks leven.
Of het moet het elektronische �Für Elise� of �Alle Menschen werden Brüder� zijn dat klinkt als ze hun bestelwagentjes in de achteruit zetten.

Ik struin de Wereldomroep af naar Nederlands nieuws. In de consternatie hebben we vergeten om de uitzendfrequenties mee te nemen.
Uiteindelijk, �s avonds, horen we dat Nederland de eerste vier plaatsen van de 5000 meter schaatsen bij de Olympische Winterspelen heeft gehaald.
De Winterspelen leven hier niet zo ;-)
Het is meer de Cup of Nations, een Afrikaans voetbaltoernooi, vergelijkbaar met het EK.
Vanavond Ivoorkust � Namibië. Ik zit beneden in het hotel met een man of twintig te kijken. Het gedrag van het publiek is boeiender dan de wedstrijd, hoewel ik er niks van versta.

We hebben weinig Swahili geleerd. Mzungu is blanke, asante dank je wel.
Habari betekent �hoe gaat het�, en het antwoord daarop is mzuri (het gaat goed).
Jambo = hallo. Leuk taaltje om te horen.

Een Engelsman komt op zijn motor terug van de Yaught Club, een overblijfsel uit de good old koloniale tijd, waar blanke expats zich bedrinken voor een hoop shillingen.

We hebben een dolle avond gemist, zoveel is wel duidelijk.

�s Avonds heerlijk gegeten in Food Palace. Veel Indiërs en moslims, dat zijn hier de rijken.
De nacht was bloedheet, we liggen in ons niksie op onze lakenzak.