Je mag een dag nooit als verloren beschouwen, maar deze nadert de definitie tot een minuscule afstand.
Eerst raakt de auto vast in de modder, nadat de chauffeur anderhalf uur gewacht had met het nemen van een beslissing.

Een half uur nadat we de Ngorongoro krater inreden, valt de auto stil.
De chauffeur heeft geen verstand van motortechniek en neemt weer geen enkele beslissing.
Zijn gereedschap bestaat uit een elastiekje en een plastic zak. Hij heeft geen sleutels, geen reserve onderdelen...

Zo ontstaat een boeiende patstelling die zeker anderhalf uur duurt.

We kunnen niet gaan lopen. Als de dieren je niet vinden, vinden de rangers je wel. En de boetes zijn niet mals.

Vier jeeps van andere tour operators rijden voorbij zonder te stoppen. Blijkbaar staat �Paradies Safari� niet voor de eerste keer met panne.

Eindelijk komt er een andere medewerker van Paradies. Puur toeval. Hij heeft natuurlijk ook geen onderdelen, maar kan ons wel naar een garage slepen.
De schilderachtige lunch die we in de Ngorongoro krater zouden hebben, brengen we nu tussen roestige autowrakken door.

Aan het einde van de dag komen we eindelijk op de kampeerplaats aan. Veel te laat om nog iets te doen. We zouden namelijk nog een avondsafari doen, maar daar komt dus nu niks meer van.
We willen het plan wijzigen, maar de chauffeur weigert. Volgens hem kunnen we nog prima een avondsafari doen. 
Wij zien dat niet zo zitten, omdat wij het veel te laat vinden. Er is nu per slot van rekening toch niks meer te zien. Na enige discussie besluiten we toch met hem mee te gaan, maar nu hoeft het niet meer van hem.
Omdat wij �zo lang getreuzeld hebben� is het nu de moeite niet meer waard. 
Wij ontploffen bijna. Hebben we hier $ 85 per dag per persoon voor betaald?

Toch hebben we ook veel lol met elkaar. Of misschien was het juist vanwege de crisis. Je groeit dan toch wat naar elkaar toe.
De volgende dag (3 februari) staan we om 6.00 uur op. De kampeerplaats is op de rand van de krater. 
Schitterend! Het  opstaan alleen was al een prachtige ervaring: oranje zonsopgang boven de Afrikaanse savanne.

Later op de dag rijden we naar Serengeti Park. 

Het is de tijd van De Trek Van De Wildebeest. Miljoenen gnoes, zebra�s en impala�s trekken door het gebied op zoek naar voedsel. In hun kielzog talloze leeuwen, cheetahs, hyena�s en ander gespuis loerend op de zwakke broeders in de immense dierenmassa�s.

Behalve het luipaard hebben we alle genoemde dieren gezien. Geweldig ervaring. 
De route van vandaag hebben we zelf samengesteld, alweer omdat de chauffeur niet tot een beslissing kwam. 
Veel vogels ook: struisvogels, gieren, guinea fowls (een beetje truttige grondvogel, waar ik de nederlandse naam niet van ken).

Met zijn allen verdrinken we onze boosheid wat in een Maasai kroeg. Veel gelachen. Maasai bekijken met hun magere, lange lijven. Rode, paarse doeken, veel sieraden om hun nek en hun enkels.