Tanzania | Arusha |Ngorongoro |Serengeti |Ruzie |
Tanga |Dar Es Salaam |algemene tips |

Download het hele Tanzaniaverslag in Word formaat 

Op safari naar Manyara en Ngorongoro 

31 januari

�Jambo mzungu� is hier de geijkte groet. �Dag blanke!�. Intussen spreken we al een piepklein beeje Swahili, dankzij het phrasebook van Lonely Planet.
Gisteren hoorden we dat de trein naar Dar Es Salaam niet rechtstreeks meer gaat. Door de regen is een brug weggespoeld en moet je uitstappen, over een houten ponton de rivier oversteken en aan de andere kant op de volgende trein stappen.

Vanmorgen vertrokken we drie uur te laat op safari. Het drinkwater moest nog gekocht worden, de chauffeur moest nog tanken.
Enfin: pole pole ndyio mwendo, langzaam langzaam is de juiste manier, is ook hier het motto.

Vervolgens een lange tocht naar Manyara Park. Onderweg zien we zwart geklede Maasai met oorlogskleuren beschilderd. Het zijn jongens die besneden zijn (en nu dus man) en die de wijde savanne intrekken op zoek naar een vrouw. Ze moeten voor hun eigen eten zorgen op de ouderwetse manier: jagen en vruchten plukken.
Het besnijden gaat trouwens zonder verdoving en als je een krimp geeft, ben je een watje en een schande voor je familie.

Uitstappen om foto�s te maken kan niet: we zouden met stenen bekogeld worden.
In het park stikt het van de dieren: bavianen, impala�s, zebra�s, wildebeesten.
Zelfs een olifant en een jakhals gezien. Schitterend!

We reizen met Jan, een Nederlander die al dertien jaar in Amerika woont; Mannfred, een belastingabmtenaar uit Duitsland en twee Spaanse journalistes. Het is erg gezellig, maar safari is toch wel toeristisch.
Regelmatig staat er een file van busjes in de savanne met het dak opengeschoven. De telelenzen bewegen alle kanten op, als een soort ogen op steeltjes.
Vooral bij de wat zeldzamere dieren is dat het geval, zoals bij de cheetah.

We druppelen wat muggenolie op onze armen en naast ons zitten Italianen met ultrasone muggen-afweersystemen.
Het plaatsje heet dan ook Mto Mbo (�rivier van muggen�).

De volgende dag reizen we door naar de Ngorongoro krater, miljoenen jaren geleden ontstaan na een vulkaanuitbarsting. Het oppervlak van deze krater is immens: 8000 vierkante kilometer. De rand van de krater is voor dieren onoverkoombaar en dus is er een geïsoleerde dierensamenleving ontstaan.
Vrijwel alle in het wild levende dieren van Afrika kun je hier aantreffen.
Hier leven bijvoorbeeld de laatste 15 zwarte neushoorn van Tanzania. Elke neushoorn heeft een persoonlijke bodyguard, een gewapende Ranger die gericht mag schieten op iedereen die buiten zijn voertuig komt.

Een leeuw hebben we nog niet gezien,die zitten buiten de jungle, in de savanne. Dat is waar  het eten is. De zebra�s wagen zich niet in de onoverzichtelijke jungle waar achter iedere boom een sluipmoordenaar kan zitten.
Ze lopen liever over de grasvlakten, zodat ze een roofdier kunnen zien aankomen. En noodgedwongen gaan de leeuwen daar dus ook naar toe.

Vandaag wel giraffen gezien, wilde zwijnen, zebra�s, wildebeesten, bavianen.
Regelmatig knijpen we elkaar of het allemaal wel echt is. Getrouwd, een jaar op reis. Mooie dingen zien, mensen uit de hele wereld ontmoeten.
We prijzen ons erg gelukkig. Wat een verrijking is dit!

De uitlaat knalt nogal, waardoor dieren soms wegvluchten. We bekijken een opgedroogde heetwaterbron (erg interessant!).
Door de grote gaten in de weg wordt de jeep flink heen en weer geslingerd. Snel rijden is niet mogelijk.

Onderweg naar Ngorongoro moeten we om de vastgelopen trucks en bussen heen. De weg is één grote modderpoel en soms moeten we dwars door de jungle om de watermassa�s te ontwijken.

Forenzen en schoolkinderen lopen door de modder terwijl hulptroepen proberen hun bus vlot te trekken. We raken zelf ook vast. Onze chauffeur is over de flos. Hij vindt het allemaal erg gevaarlijk.

Ongelooflijk, dit is de enige weg naar één van Afrika�s beroemdste wildparken en het is 1 grote modderpoel.
�s Avonds ontmoeten we een Engelsman die als monteur werkt. Lijkt ons een lucratieve business hier.
Zijn vriendin werkt als lerares op een voortgezette school. Dat is erg frustrerend: ze leert hen Engels en het enige dat ze tegen buitenlanders zeggen is: �Give me pen�.
�s Avonds in het tentenkamp zijn warme douches!

lees verder...